elementami zbioru
Encyklopedia PWN
kierunek krajobrazowy w sztuce ogrodowej, rozwijający się w Europie w 1. połowie XIX w.
mat. własność pary działań: ∗ oraz ⊗, określonych i wykonalnych w zbiorze elementów a, b, c, ... , wyrażająca się w tzw. prawie rozdzielności jednego z tych działań, np. ∗, względem drugiego, ⊗: a ∗ (b ⊗ c) = (a ∗ b) ⊗ (a ∗ c) (r. lewostronna) lub (b ⊗ c) ∗ a = (b ∗ a) ⊗ (c ∗ a) (r. prawostronna);
mat. równanie algebraiczne postaci axn − b = 0, gdzie a, b — elementy ustalonego ciała K;
pisarz arabski z Iraku;
najstarsza z literatur indyjskich.
